Biri vardı..
Hiç tanışılmadığı halde hasretle beklenen..
Zaman zaman sıkıntıları olsa bile her an varlığına şükredilen..
İlk olmanın verdiği heyecanla insanın ayaklarını yerden kesen..
Günler sayıldı önce sonra haftalar.. aylar..
Vuslat ne zaman derken aydınlanıverdi birden dünyamız..
Bambaşka bir anlam kazandı hayat onun güzelliğiyle..
İşte bu sebeptendir bu kadar zaman ayrılığımız..
Kavuştuk meleğimize hemde 4 ayımızı devirdik bile.
Acemi anne adayı erkenden baş başa kaldı bebeğiyle.
Bunca zamandır anca gelebildi kendine
ve.. dönüp bakabildi geriye..
Hoşgeldin Asyam..
Hoşgeldin Mucizem..
Hoşgeldin Gönül Bahçem..